Ostatnia aktualizacja: 2 czerwca 2014
Przedstawiamy Państwu odpowiedzi Rzecznika Prasowego Ministerstwa Finansów Pani Sylwii Stelmachowskiej na pytania dotyczące działań Służby Celnej w zakresie kontroli rynku automatów do gry, planów Ministerstwa a także prezentujemy oświadczenie dotyczące wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
Iwo Bulski: Służba Celna prowadzi statystyki eksploatowanych maszyn oraz punktów gier na terenie Polski. Proszę o podanie stanu eksploatowanych maszyn AoNW podlegających koncesjom oraz ilości punktów gier na dzień 31 marca br.
Sylwia Stelmachowska: Na dzień 31.03.2014 r. legalnie funkcjonowało na rynku gier hazardowych w kraju łącznie 5246 automatów o niskich wygranych w 2638 punktach gier.
Iwo Bulski: W ostatnich czasach nasiliła się działalność gospodarcza, polegająca na instalowaniu automatów do gier nie objętych koncesjami. Dzieje się to zarówno w barach i samodzielnych punktach, w których są tworzone salony gier. W związku z tym faktem jakie są czynione działania SC w stosunku do firm instalujących takie automaty?
Sylwia Stelmachowska: Do zadań Służby Celnej należy rozpoznawanie, wykrywanie, zapobieganie i zwalczanie przestępstw skarbowych i wykroczeń skarbowych w zakresie nielegalnego urządzania gier hazardowych oraz ściganie ich sprawców a działalność kontrolna Służby Celnej jest wykonywana na podstawie analizy ryzyka. W 2013 r. oraz I kwartale tego roku Służba Celna prowadziła intensywne kontrole rynku w zakresie urządzania gier na automatach bez wymaganego zezwolenia. W 2013 r. zajęto łącznie 5946 nielegalnie działających automatów, natomiast w I kwartale 2014 r. zajęto 1900 sztuk. Zmniejszająca się, w wyniku wygaszania zezwoleń, ilość użytkowanych legalnie automatów do gier o niskich wygranych (ostatnie zezwolenie wygaśnie 18 grudnia 2015 r.) powoduje, że w wielu przypadkach urządzenia te po niewielkich przeróbkach powracają na rynek jako automaty do gier wykorzystywane w grach urządzanych nielegalne. W miejscach, w których dotychczas funkcjonowały punkty gier na automatach o niskich wygranych, urządzane są nielegalne gry na automatach. Urządzenia te są zatrzymywane przez Służbę Celną, a osoby, które uczyniły sobie z tego procederu źródło utrzymania są ścigane. Służba Celna będzie jak dotychczas, eliminować to zagrożenie, w tym poprzez kontynuację zintensyfikowanych działań kontrolnych. Ponadto Służba Celna współpracuje z prokuratorami apelacyjnymi/okręgowymi celem właściwego procedowania i ujednolicenia praktyki prowadzenia postępowań karnych w sprawach zorganizowanej przestępczości (art. 258 kk), obejmujących organizowanie nielegalnych gier hazardowych.
Iwo Bulski: Redakcja E-PLAY jest w posiadaniu kopii znacznej ilości wyroków wydawanych przez sądy powszechne i administracyjne podważających legalność działania Ustawy Hazardowej. Stwarza to przeświadczenie dla przedsiębiorców do działania w sferze tzw. „wolności gospodarczej”. Jak w związku z taką interpretacją Służba Celna jest w stanie opanować zalew rynku automatami nie objętymi koncesją?
Sylwia Stelmachowska: Ustawa o grach hazardowych przeszła proces legislacyjny i 19 listopada 2009 r. została przyjęta przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej a obowiązuje od dnia 1 stycznia 2010 r. Z orzecznictwa sądowego wynika, że organy władzy wykonawczej nie mogą odmawiać stosowania przepisów obowiązującego prawa. Ustawa o grach hazardowych jest obowiązującym aktem prawnym. W związku z powyższym brak jest podstaw do twierdzenia, że ustawa nie obowiązuje i w tej sferze działalności istnieje swoboda gospodarcza.
Iwo Bulski: Czy SC jest w stanie ocenić szacunkowo ilość automatów niekoncesjonowanych będących w eksploatacji na rynku polskim?
Sylwia Stelmachowska: Istnienie szarej strefy w sektorze rynku gier hazardowych związane jest z realizowaną zasadą organizacji tego rynku w Polsce, tzn. zasadą jego reglamentacji. Urządzanie gier hazardowych bez koncesji/zezwoleń, przynosi duże zyski. Prowadzący takie gry nie ponosi bowiem kosztów związanych z opłatami za koncesje/zezwolenie, nie składa zabezpieczenia finansowego, nie odprowadza podatku od gier, dochodowego. Znajomość przez Służbę Celną miejsc nielegalnie urządzanych gier, szybkość reakcji i intensywność podejmowanych działań kontrolnych powoduje, że szara strefa w tym obszarze jest zmniejszana na bieżąco. Statystyka ujawnień nielegalnie działających automatów z lat ubiegłych obrazuje poziom nielegalnego rynku automatów. W latach 2008 – 2013 zajęcia łącznie 17.059 urządzeń, na których urządzano w sposób nielegalny gry hazardowe na automatach, w tym w 2008 r. – 564 szt., w 2009 r. – 1.748 szt., w 2010 r. – 2.293 szt., w 2011 r. – 3.229 szt., w 2012 r. – 3.281 szt. i w 2013 r. – 5.946 szt.
Iwo Bulski: Czy są przygotowywane nowe projekty legislacyjne rynku hazardu w Polsce, dotyczące automatów do gry? Jeśli takie projekty są w przygotowaniu, czy jest wypracowany model gospodarczy wzorowany na jakimkolwiek z krajów Unii czy też jest to projekt autorski Ministerstwa Finansów. Czy prace legislacyjne są konsultowane z międzynarodowymi organizacjami (Euromat) oraz z IGPiOUR w Polsce?
Sylwia Stelmachowska: Aktualnie nie są przygotowywane nowe projekty zmiany przepisów ustawy o grach hazardowych w zakresie dotyczącym automatów do gry.
Stanowisko Ministerstwa Finansów do wyroku TSUE z 19.07.2012:
„Odnośnie zagadnienia wpływu wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z dnia 19.07.2012 r. w sprawach połączonych C-213/11, C-214/11,C-217/11 Fortuna Sp. z o.o. i inni, a tym samym do zarzutu braku notyfikacji ustawy o grach hazardowych należy wskazać, iż Trybunał Sprawiedliwości w ww. sprawie stwierdził, że art. 1 pkt 11 Dyrektywy 98/34 należy interpretować w ten sposób, że przepisy krajowe tego rodzaju, jak przepisy ustawy o grach hazardowych, które mogą powodować ograniczenie, a nawet stopniowe uniemożliwienie prowadzenia gier na automatach o niskich wygranych poza kasynami i salonami gry, stanowią potencjalnie „przepisy techniczne” w rozumieniu tego przepisu, w związku z czym ich projekt powinien zostać przekazany Komisji zgodnie z art. 8 ust. 1 akapit pierwszy wskazanej dyrektywy w przypadku ustalenia, iż przepisy te wprowadzają warunki mogące mieć istotny wpływ na właściwości lub sprzedaż produktów. Dokonanie tego ustalenia należy do sądu krajowego. Zatem podkreślenia wymaga, iż TSUE w sprawie C-213/11, C-214/11, C-217/11 Fortuna Sp. z o.o. i inni nie przesądził, czy przepisy będące przedmiotem pytań prejudycjalnych (m.in. art. 129 ust. 2 i art. 138) stanowią przepisy techniczne, pozostawiając do rozstrzygnięcia te kwestię sądom krajowym. Prowadzony w 2013 r. monitoring w sprawach o przestępstwa skarbowe penalizowane w art. 107 ustawy z dnia 10 września 1999 r. – Kodeks karny skarbowy wskazuje, że sądy rejonowe wydawały zarówno wyroki skazujące, jak i uniewinniające, bądź umarzające postępowania, przy czym wyroki uniewinniające lub umarzające były uchylane przez sądy okręgowe wskutek apelacji składanych przez urzędy celne występujące w roli oskarżycieli publicznych. Należy jedynie wskazać na występowanie różnic interpretacyjnych w zakresie wpływu ww. wyroku TSUE na stosowanie przepisów ustawy o grach hazardowych w związku z przepisami Kodeksu karnego skarbowego, co skutkowało rozbieżnym orzecznictwem w analogicznych sprawach rozpatrywanych przez sądy. W zakresie poruszanych kwestii szczególnie istotne jest zajęte w przedmiotowej sprawie stanowisko Sądu Najwyższego. Mając na uwadze wątpliwości co do wpływu wyroku TSUE na stosowanie przepisów ustawy o grach hazardowych dwa sądy powszechne zwróciły się do Sądu Najwyższego o rozstrzygnięcie tego zagadnienia prawnego. W dniu 28.11.2013 r. Sąd Najwyższy wydał dwa postanowienia o sygn. akt I KZP 14/13 i I KZP 15/13, w których stwierdził, że organy władzy publicznej nie mogą w sposób dowolny odmawiać stosowania prawa, zwłaszcza gdy normy prawne nakładają na nie obowiązek określonego działania. Sąd Najwyższy wskazał również, że jedyną instytucją uprawnioną do stwierdzania ważności bądź nieważności przepisów prawa krajowego jest Trybunał Konstytucyjny, zatem zakwestionowane przepisy mogą być niestosowane dopiero wtedy, gdy Trybunał Konstytucyjny wyda wyrok usuwający te przepisy z porządku prawnego, stwierdzając ich niekonstytucyjność. Jednocześnie Sąd Najwyższy wskazał, że do czasu podjęcia przez Trybunał Konstytucyjny stosownego rozstrzygnięcia brak jest podstaw do odmowy stosowania przepisów ustawy o grach hazardowych, w tym w szczególności jej art. 6 ust. 1 i art. 14 ust. 1. Powyższe orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 28.11.2013 r. skutkowały zmianą linii orzecznictwa sądów w sprawach związanych z zatrzymaniem nielegalnych automatów do gier. I tak np. Sąd Rejonowy w Olsztynie, Wydział Karny, w dniach 10-12 grudnia 2013 r. po rozpoznaniu zażaleń wniesionych przez właścicieli nielegalnych automatów na postanowienie Naczelnika Urzędu Celnego w Olsztynie w przedmiocie uznania za dowód rzeczowy zatrzymanych automatów do gier, wydał trzy postanowienia utrzymujące w mocy zaskarżone postanowienia. W uzasadnieniach Sąd wskazał m.in., że stosownie do stanowiska wskazanego w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 28.11.2013 r., uznać trzeba, że kwestionowany przez skarżącego przepis art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych jest, wbrew stanowisku skarżącego, przepisem legalnie obowiązującym i do czasu ew. stwierdzenia niezgodności z konstytucją tej normy prawnej przez Trybunał Konstytucyjny, przepis ten musi być stosowany. Również np. Sąd Okręgowy w Elblągu, Wydział Cywilny, w wyroku wydanym w dniu 04.12.2013 r. oddalił powództwo o zaistnieniu bezprawności działania funkcjonariuszy w związku z zajęciem automatów do gier. W uzasadnieniu wyroku Sąd Okręgowy stwierdził, że w niniejszej sprawie wadliwy był pogląd Sądu Rejonowego, że ze względu na zasadę pierwszeństwa prawa unijnego przed prawem krajowym i uchybienie obowiązku notyfikacji ustawy o grach hazardowych Komisji Europejskiej, nie obowiązują jakiekolwiek ograniczenia w prowadzeniu działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych. Podobna linia orzecznictwa kształtuje się również w sądach administracyjnych. Również istotne są w sprawie stanowiska organów prokuratury, w szczególności stanowisko Prokuratora Generalnego, który w oparciu o ww. stanowisko Sądu Najwyższego postanowieniem nr PG II Dsa 10/14 z dnia 30.01.2014 r., uchylił jako dotknięte poważną wadą, prawomocne postanowienie Prokuratora Rejonowego w Zabrzu z dnia 05.06.2013 r. o umorzeniu dochodzenia przeciwko podejrzanym o przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 kks.”
Manolo
02/06/2014
MiXer
06/06/2014
G-SHOCK
06/06/2014
Mistral
05/06/2014
Manolo
04/06/2014
Naiwny
04/06/2014
D...
04/06/2014
96
04/06/2014
G-SHOCK
04/06/2014
Naiwny
03/06/2014
666
03/06/2014
Manolo
03/06/2014
Naiwny
03/06/2014
D...
03/06/2014
opppo
03/06/2014
Manolo
03/06/2014
BArtłomiej Wojciechowski
03/06/2014
Naiwny
03/06/2014
Real
07/06/2014