Przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe

Ostatnia aktualizacja: 24 kwietnia 2024

O przestępstwach i wykroczeniach skarbowych przeciwko organizacji gier hazardowych stanowi rozdział dziewiąty Kodeksu karnego skarbowego. Dlaczego gry hazardowe wymagają regulacji karnoprawnych?

Po pierwsze, zasilają budżet państwa. Po drugie, hazard może uzależniać. Po trzecie, hazard pozostaje w obszarze zainteresowań grup przestępczych. Regulacje zawarte w k.k.s. zmuszają do przestrzegania zasad rzetelnego i uczciwego prowadzenia gier[1].

Interpretacja tych przestępstw i wykroczeń jest trudna, z uwagi na ich blankietowy charakter. Oznacza to, że nie da się ich prawidłowo zinterpretować bez znajomości ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych. Odpowiedzialność karna może być przypisana jedynie wówczas, gdy sprawca narusza przepisy z k.k.s., ale równocześnie także normy ustawy o grach hazardowych, które dopełniają te przepisy.

Na początek – najbardziej popularny art. 107 § 1 k.k.s. 😉

Penalizuje on urządzanie nielegalnych gier hazardowych: „Kto wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia urządza lub prowadzi gry hazardowe, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie”.

Przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe stypizowane w art. 107 k.k.s. mają charakter powszechny i formalny. Czynność sprawcza polega na „urządzaniu” lub „prowadzeniu” gier hazardowych wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji.

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia z dnia 13 października 2016 r., sygn. akt IV KK 174/16 wskazał, że w opisie czynu zabronionego w art. 107 § 1 k.k.s. ustawodawca posłużył się znamionami „urządzanie” i „prowadzenie”. Oznacza to więc penalizację zarówno „urządzania”, jak i „prowadzenia” gier na automatach wbrew przepisom ustawy albo warunkom koncesji lub zezwolenia. „Urządzać”, to więcej niż tylko „prowadzić”, a zatem „urządzanie” jest pojęciem szerszym. Obejmuje całość podjętych działań jak np. wynajęcie lokalu.

Do znamion tego przestępstwa należy także działanie wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia. Norma blankietowa z art. 107 k.k.s. może zostać wypełniona treścią art. 6 ust. 1, art. 14 ust. 1, art. 23 a lub 29 a ustawy o grach hazardowych.

Odpowiedzialność karnoskarbowa z art. 107 § 1 k.k.s. opiera się na zasadzie winy umyślnej w zamiarze bezpośrednim lub ewentualnym (tak w wyroku Sądu Okręgowego w Ostrołęce z dnia 2 października 2013 r., sygn. akt II Ka 220/13). Oznacza to, że sprawca musi chcieć popełnić czyn zabroniony lub wiedząc, że taki czyn może zostać popełniony, godzi się na to. Wskazać należy, że k.k.s przewiduje okoliczności wyłączające winę.

Zachowania jednakowe jak te penalizowane przez k.k.s., są również karane na gruncie ustawy o grach hazardowych – sprawca czynu może ponieść zarówno odpowiedzialność karno-skarbową, jak i odpowiedzialność administracyjną. Zatem sprawca takiego czynu może być „ukarany podwójnie”.

💡 Z ciekawostek – Sąd Najwyższy podniósł, że brak decyzji ministra właściwego do spraw finansów publicznych rozstrzygającej, że konkretna gra należy do którejś z gier hazardowych wymienionych w ustawie o grach hazardowych, nie jest przeszkodą do dokonania takiego ustalenia w postępowaniu karnym skarbowym, jako warunkującego wypełnienie znamion z art. 107 § 1 k.k.s.

Dr Justyna Grusza – Głębicka

Tagi: art. 107 d k.k.s., Justyna Gruszka-Głębicka, KKS, opinia prawna, Polska, ustawa hazardowa