Spółka „A” załatwiona odmownie

Ostatnia aktualizacja: 17 kwietnia 2024

We wtorek 23 kwietnia Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wydał serię jednobrzmiących wyroków w przedmiocie gier losowych. Chodzi o cofnięcie rejestracji automatu do gier o niskich wygranych.

Prezentujemy jeden z wyroków wraz z uzasadnieniem:

III SA/Gl 635/13 – Postanowienie WSA w Gliwicach

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Wiesner po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi „A” Sp. z o.o. w K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia […] r. nr […] w przedmiocie gier losowych (cofnięcia rejestracji automatu do gier o niskich wygranych) w kwestii wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji postanawia: oddalić wniosek.

Uzasadnienie

W dniu […] r. (data na prezentacie) „A” Sp. z o.o. w K. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia […] r. nr […] utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w B. znak: […] z dnia […] r., cofającą rejestrację automatu do gier o niskich wygranych […] nr fabr. […].

W skardze tej strona zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

W uzasadnieniu wniosku strona skarżąca podniosła, że na skutek zaskarżonej decyzji nie może prowadzić działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych z wykorzystaniem automatu, którego rejestrację cofnięto, co naraża skarżącą na stratę finansową. Zmusza ją ponadto do podjęcia wielokierunkowych działań logistycznych związanych z likwidacją punktu gier, które na skutek uwzględnienia skargi okażą się działaniami zbędnymi. Skarżąca twierdzi, że brak wstrzymania wykonania decyzji skutkować będzie bezpowrotną utratą prawa do organizowania gier w tym punkcie i oznaczać będzie faktyczną likwidację punktu gry. Nadto wskazuje, że „nawet pozytywne rozpatrzenie skargi nie umożliwi skarżącej natychmiastowego powrotu do prowadzenia działalności z wykorzystaniem spornego automatu. Ewentualne uchylenie zaskarżonej decyzji sprawi, że sytuacja skarżącej nie wróci do stanu sprzed wydania orzeczenia w drugiej instancji, wobec faktu, że omawiany punkt gier był aktywny, umożliwi jedynie spółce podjęcie starań o jego reaktywację, przy czym, wynik tychże starań nie jest wiadomy.

Odmowa wstrzymania wykonania decyzji oznacza dla skarżącej bezpowrotną, faktyczną utratę prawa do organizowania gier w rzeczonym punkcie. Nie można także wykluczyć ewentualnych roszczeń cywilnych właściciela lokalu, w którym automat był dotychczas zlokalizowany”.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) – zwanej dalej w skrócie p.p.s.a. – sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.

Z przepisu tego wynika, że sąd może wstrzymać wykonanie danego aktu administracyjnego uzależniając to od zdarzeń przyszłych, będących spodziewanym skutkiem wykonania aktu lub czynności albo w drodze egzekucji administracyjnej albo w wyniku działań osób trzecich realizujących swoje uprawnienia lub obowiązki.

„Niebezpieczeństwo” zaistnienia „znacznej szkody” i „trudnych do odwrócenia skutków” musi wynikać z racjonalnej oceny zakresu, zasad i trybu wykonania aktu w czasie zawisłości skargi w danej sprawie sądowoadministracyjnej.

Tym samym, aby ocena Sądu nastąpiła, zainicjowana złożonym wnioskiem o wstrzymanie, strona winna uzasadnić ten wniosek powołując się na określenie okoliczności faktyczne, ewentualnie uprawdopodobnić możliwość ich wystąpienia działając we własnym interesie. Konieczna jest również spójna argumentacja, poparta faktami oraz odnoszącymi się do nich dowodami, które uzasadniałyby wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Nieodzowne jest w jej ramach wykazania zaistnienia jednej z przesłanek określonych w art. 61 § 3 p.p.s.a., tj. zaistnienia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

W uzasadnieniu wniosku strona skarżąca podniosła, że na skutek zaskarżonej decyzji nie może prowadzić działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych z wykorzystaniem automatu, którego rejestrację cofnięto, co naraża skarżącą na stratę finansową. Warto w tym miejscu zwrócić uwagę, że uzasadnienie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji jest wewnętrznie sprzeczne. Z jednej strony strona twierdzi, że w wyniku wykonania zaskarżonej decyzji bezpowrotnie utraci prawo do organizowania gier w danym punkcie, z drugiej zaś twierdzi, że ponowne uruchomienie tego punktu wymagać będzie działań logistycznych (przewiezienie automatu do punktu gier) i administracyjnych (zgłoszenie zamiaru uruchomienia działalności), a nawet pozytywne rozpatrzenie skargi nie umożliwi skarżącej natychmiastowego powrotu do prowadzenia działalności z wykorzystaniem spornego automatu.

Sąd uznał, że w uzasadnieniu wniosku strona nie wskazała przesłanek uzasadniających wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Ponadto z analizy akt administracyjnych oraz akt sądowych nie wynika aby istniały przesłanki do uwzględnienia wniosku. Nie jest to więc sytuacja, która uzasadnia zastosowanie wyjątkowego rozwiązania prawnego jakim jest ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowoadministracyjnym.

Należy także zauważyć, że sam fakt istnienia obowiązku wykonania zaskarżonej decyzji nie może stanowić przesłanki uzasadniającej wniosek o wstrzymanie jej wykonania.

Wszystkie określone przez spółkę we wniosku konsekwencje wykonania decyzji mają finalnie charakter odwracalny, stąd złożenie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, nie mogło odnieść zamierzonego skutku.

Strona skarżąca we wniosku nie przybliżyła okoliczności wskazujących na istnienie przesłanek, o których mowa w § 3 powołanego wcześniej artykułu ustawy. Nie wykazała tym samym, że wykonanie zaskarżonej decyzji rodziłoby skutek w postaci groźby wyrządzenia znacznej szkody nadto zaś, ze powstałe skutki byłyby trudne do odwrócenia. Ponieważ przez szkodę majątkową, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowania albo nie będzie możliwe przywrócenie do poprzedniego stanu rzeczy należy rozumieć utratę przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony innym przedmiotem, a jego wartość nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego lub gdy zachodziłoby niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu, to należy stwierdzić, że żadna z tych okoliczności w sprawie nie występuje.

W tym stanie rzeczy, stwierdzić należy, że skoro skarżąca nie uprawdopodobniła niebezpieczeństwa wystąpienia znacznej szkody, to nie można przyjąć twierdzenia, że wykonanie decyzji spowodowałoby taką szkodę, a co więcej „znaczną szkodę”. Strona nie podniosła również argumentów przemawiających za tym, że wykonanie decyzji mogłoby rodzić niebezpieczeństwo spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Wobec powyższego, mając na uwadze wszystkie podniesione już okoliczności, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach działając na podstawie powołanego wyżej art. 61 § 3 i § 5 ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowił jak w sentencji.

nsa.gov.pl

Tagi: gliwice, Polska, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, województwo śląskie, WSA, wyrok sądu