Sąd Najwyższy odmówił podjęcia uchwały w sprawie hazardu

Ostatnia aktualizacja: 30 września 2015

Dzisiaj t.j. 30 września 2015 Sąd Najwyższy w składzie 3 sędziów rozpatrywał zagadnienie prawne skierowane przez Sąd Okręgowy w Częstochowie.

Sędziowie z Częstochowy zwrócili się z zapytaniem czy konsekwencją uznania, że art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych jest przepisem technicznym w rozumieniu dyrektywy 98/34/WE, wobec faktu jego nienotyfikowania Komisji Europejskiej, jest brak możliwości pociągnięcia do odpowiedzialności karnoskarbowej za występek z art. 107 § 1 k.k.s. osób, które prowadzą grę losową, grę na automacie lub zakład wzajemny wbrew zakazom zawartym w tymże przepisie?​

Na porannej rozprawie Sąd Najwyższy w składzie: SSN Andrzej Siuchniński(przewodniczący), SSN Małgorzata Gierszon, SSN Rafał Malarski (sprawozdawca) przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Beaty Mik postanowił odmówić podjęcia uchwały w tej sprawie.

Sytuacja procesowa wyglądała tak:

J.Z. został oskarżony przez Urząd Celny w Częstochowie o to, że w okresie od 2 do 18 lipca 2011 r. w lokalu „N.” ul. S.,Z., jako właściciel firmy „M.” J.Z., Z., ul.D., urządzał gry mające cechy losowości, w których występują wygrane rzeczowe, na urządzeniach/terminalach internetowych(…), wbrew przepisom ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, tj. o przestępstwo skarbowe określone w art. 107 § 1 k.k.s.

Wyrokiem z dnia 6 października 2014 r., Sąd Rejonowy uznał oskarżonego za winnym tego, że w okresie od 14 do 18 lipca 2011 r. urządzał gry mające cechy losowości, w których występują wygrane rzeczowe, na urządzeniach/terminalach internetowych.

Obrońca oskarżonego wyrokowi zarzucił obrazę prawa materialnego – art. 107 § 1 k.k.s., polegającą na zastosowaniu tego przepisu blankietowego bez jego uzupełnienia konkretnymi naruszonymi przez oskarżonego normami ustawy o grach hazardowych oraz obrazę prawa materialnego, poprzez oparcie orzeczenia o przepis blankietowy, tj. art. 107 § 1 k.k.s., i jego dopełnienie w części uzasadnienia treścią przepisów art. 2 ust. 5, art. 3, art. 14 ust. 1 i art. 29a tejże ustawy o grach hazardowych, w sytuacji gdy przepis art. 14 ustawy o grach hazardowych zgodnie z orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 lipca 2012 r. w sprawach połączonych C -213/11, C – 214/11 i C 217/11 ma charakter techniczny, a w konsekwencji, jako nienotyfikowany Komisji Europejskiej, jest bezskuteczny w polskim systemie prawnym i nie może być podstawą represji karnej wobec jednostek na terenie RP.

Sąd Najwyższy zauważył, iż norma blankietowa wynikająca z art. 107 § 1 k.k.s. została wypełniona w niniejszej sprawie zakazem ustanowionym w art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, zabraniającym urządzania gier hazardowych przez sieć Internet a nie art 14. ust. 1 UoGH mówiącym o zakazie urządzania gier poza kasynami gry. Właśnie dlatego Sąd Rejonowy zawęził czas popełnienia przez oskarżonego czynu z okresu od 2 do 18 lipca 2011 r. do okresu od dnia 14 do 18 lipca 2011 r., a więc od dnia obowiązywania art. 29a ust. 1 ustawy o grach hazardowych.

Zatem przepis art. 14 ust. 1 nie stał się ani podstawą dla dokonywania ustaleń w zakresie czynu przypisanego, ani tym bardziej nie stanowił podstawy skazania.

Jak w uzasadnieniu podnosi Sąd Najwyższy projekt przepisu art. 29a był notyfikowany Komisji Europejskiej a w związku z tym nie zachodzi potrzeba rozważania na kanwie tego przepisu problemu ujętego w treści pytania prawnego Sądu Okręgowego w Częstochowie.

W podsumowaniu Sąd Najwyższy podkreśla niedookreślenie postawionych zarzutów w wyroku skazującym Sądu Rejonowego, który nie rozstrzygnął czy oskarżony organizował gry przez sieć Internet czy gry na automatach z wykorzystaniem sieci Internet co ma pierwszorzędne znaczenie dla oceny poprawności zastosowanego w sprawie prawa materialnego.

„Wyrażenie „wbrew przepisom ustawy”, użyte w art. 107 § 1 k.k.s., wymaga konkretyzacji w wyroku skazującym także przez wskazanie w opisie czynu i podstawie skazania przepisu, z którego wynika norma naruszona przez oskarżonego (art. 413 § 2 pkt 1 k.p.k.).„

Jak widzimy bełkot ustawy o grach hazardowych jest niejasny nawet dla Sądów Powszechnych, które nie mogą się zdecydować jak kwalifikować poszczególne przypadki rzekomego łamania tej ustawy.

Pozostaje czekać na wyrok Sądu Najwyższego w składzie 7 sędziów, który powinien zapaść 14 października 2015, i który mamy wielką nadzieję zakończy to interpretacyjne szaleństwo.

Choć pewności nie ma…

Tagi: automat do gier, hazard, jednoręki bandyta, kasyno, notyfikacja, ustawa hazardowa